​​

Eén van de grootste "gamechangers" in mijn leven is het besef dat mijn leven niet om mij draait.

Maar dat het gaat over ieders leven dat ik aanraak en de manier waarop ik het aanraak.

​

De afgelopen jaren werd ik enorm uitgedaagd om emotioneel te groeien, me kwetsbaar op te stellen en de kans om gekwetst te worden toe te laten.

​

Ik was een kind met een gigantisch groot hart en dit liet ik aan iedereen zien. Iedereen waar ik mee in contact kwam kreeg – vaak ongevraagd – een stukje Caroline.

Ik verbond me met alles en iedereen om me heen. Daardoor voelde ik ook sterk mee en kon me moeilijk afschermen. Mijn filter stond dag en nacht open.

​

Wat ik toen niet begreep was dat niet iedereen mij kon ontvangen op deze manier. Dit was wellicht herkenbaar en ongemakkelijk voor mijn ouders en ze hebben me willen voorbereiden op de uitdagingen van het leven met krachtige waarden en normen, en stevige overtuigingen en programmeringen, die zij op hun beurt hadden geërfd van hun ouders.

​

Dit had vooral te maken met hoe je je als meisje hoorde te gedragen en vooral hoe niet.

Het verschil tussen mannen en vrouwen. De definitie van een goede vrouw, dochter, zus en echtgenote. Wat je moet doen en laten om een goede moeder te zijn. Met welke soort mensen je jezelf wil geassocieerd zien om aanvaard te worden. Wat succesvol zijn inhoudt. Wanneer je respectvol en onrespectvol handelt. En hoe je moet omgaan met emoties.

​

Verschillende ervaringen en gebeurtenissen zorgden ervoor dat ik mijn eigen overtuigingen begon te creëren, naast de talrijke die ik reeds meekreeg als kind.

Maar het voelde vreemd, het voelde niet goed aan, het liet me twijfelen en maakte me onzeker. Blijkbaar was ik niet goed zoals ik was.

Wie was ik dan, wat wilde ik, waar stond ik voor, waar geloofde ik in, wat was ik waard?

En vooral, hield ik van mezelf want ja, …ik was een ‘vrouw’ die aan heel veel verwachtingen moest voldoen.

 

Heeft dit een impact gehad op mijn leven? Absoluut!

Dit heeft een hele grote impact gehad in mijn leven, mijn relaties, mijn vriendschappen en mijn bedrijf.

 

Al voelde dit niet goed aan en riep elk deel van mijn lichaam dat dit niet klopte, leefde en functioneerde ik volgens deze overtuigingen en verwachtingen, bewust en onbewust.

Ik kon daardoor maar moeilijk op mijn intuïtie vertrouwen en kon er dus ook niet naar luisteren.

 

Maar de innerlijke strijd werd wel gevoerd. Dag in, dag uit….

 

Ik trouwde en kreeg een kind.

Ik scheidde en hertrouwde.

En kreeg een tweede kind.

Een tweede scheiding volgde.

Aangezien ik via mijn opvoeding de programmering had gekregen dat een vrouw haar waarde creëert door de man waar ze zich aan bindt, was ik geneigd om deze uitspraak te gaan geloven en ze tot overtuiging te transformeren.

Ik was blijkbaar niets waard als vrouw, als dochter, als moeder…

En ik had niet geleerd om verbindend te communiceren, noch met mezelf, noch met anderen.

 

Uiteraard voelde ik wel dat dit niet klopte maar onbewust werd alles wat ik deed toch afgestemd op dit programma.

Maar de innerlijke strijd werd verder gevoerd. Dag in, dag uit…. meer om meer, sterker om sterker.

Ik kon dit gevoel niet langer meer uitschakelen, mijn lichaam kwam letterlijk in opstand.

Ik werd ziek, kreeg tot 5 keer per week migraine aanvallen, ik viel van de trap, ik kreeg tot 2 keer toe een burn-out, mijn geliefkoosde paarden gingen regelmatig op mijn voeten staan of ze wilden niet in mijn buurt zijn en werd zelfs door één van hen gebeten. Niet hard maar toch hard genoeg…

En mijn tienerdochter gaf aan dat ze liever bij oma en opa wilde wonen.

 

Tot ik op een bepaalde dag, ongeveer 10 maanden na mijn 2de scheiding, compleet ‘kapot’ op de zetel lag.

Ik kon niet meer denken….

Ik lag daar als een vod, levensloos en leeg, helemaal op…

Dat was mijn redding!

Het enige dat ik ‘binnen’ kreeg was een stemmetje dat non-stop zei:

“Je word wat je denkt. Voed jezelf met liefde”

 

Ik heb werkelijk geen idee hoe lang ik daar heb gelegen. Minstens 3 volle dagen….

Mijn hoofdpijn trok langzaam weg en toen ik rechtop kon zitten heb ik mezelf een belofte gemaakt.

Vanaf nu ga ik alles wat bij me opkomt, alles wat ik mezelf vertel in vraag stellen en invoelen of het klopt.

Is het waar?

Klopt het wat ik denk?

Van waar komt deze gedachte?

Hoe voel ik me als ik deze gedachte geloof?

Wat gebeurd er als ik deze gedachte omkeer?

Klopt die gedachte dan?

Want …

ik zou er alles aan doen om mezelf te vinden

ik zou er alles aan doen om de échte Caroline te “ont-dekken”

ik zou er alles aan doen om in mijn kracht te komen

ik zou er alles aan doen om van mezelf te houden

ik zou er alles aan doen om emotioneel te groeien tot de beste versie van mezelf.

En dat is wat ik, met vallen en opstaan, nog steeds elke dag doe.

 

​

Want ik geloof dat wij geboren worden om onze eigen authentieke levensmissie te leven.

Ieders proces en pad daarin is anders.

​

 

 

Zo is mijn bedrijf 2.0, VerSchil Maken, ontstaan… en begeleid ik mensen om inzicht te krijgen in zichzelf en in hun proces, om terug te keren naar hun essentie, om van daaruit bewuste keuzes te maken en richting te geven aan hun leven.

​